Zambia – van Chipata naar de Victoria Falls

Welkom terug trouwe lezerrrr,

In Nederland beleven jullie momenteel een tweede zomer in oktober en wij zijn ondertussen ook een maand en 1300 km verder. Afgelopen tijd hebben we, jaja drie keer raden: vooral heel veel gefietst. Onze eerste tocht in Zambia was direct ons record: namelijk 137 km van Chipata naar South Luangwa National Park. Dit national park stond hoog op onze wish-list en die 137km zwoegen was het bezoek zeker waard. We stonden op een fantastische camping direct aan de rivier. Dit park heeft geen hekken dus we hebben allerlei ‘wild’ op bezoek gehad. Met als hoogtepunt een olifant ’s nachts naast onze tent en een leeuw in het kamp. We stonden op de camping met drie andere gezinnen (ook langer op reis) met wie we ons een paar dagen goed hebben vermaakt. Hele gezellige gezamenlijke diners, urenlange kletspartijen en Siem heeft zijn vliegtuigbouwkunsten weer opgekrikt. Heel leuk om eens wat meer dagen met dezelfde mensen door te brengen.



Na South Luangwa stond ons 600km fietsen te wachten naar Lusaka de hoofdstad. Uit een interne bron hadden wij vernomen dat Zambia “plat” zou zijn, maar niets was minder waar: Zambia gaat op en neer. Na 90km zijn we even in Katete blijven hangen zodat Floor een dagje in het ziekenhuis mee kon lopen. We sliepen bij een lokale community waar we op dag van aankomst direct in een community meeting terecht kwamen. Hier werden voorbereidingen besproken op de ‘hungry times’ die zouden komen: welk voedsel is voedzaam genoeg om deze periode door te komen. Dit deed wederom onze ogen weer even open; een volgeladen AH is eerder uitzondering dan regel.



Na Katete hebben we 510 km in 6 dagen gefietst en dat was best zwaar. Eastern province is een arm gedeelte van Zambia, dus onderweg was er weinig luxe in de vorm van hotels of winkels. We hebben dus veel gekampeerd in kleine dorpjes en iedere avond een variatie gemaakt met tomaat en uit. De dagen waren ook erg warm (temp zo rond de 38 graden) dus meestal stonden we om 05:30 op om een uur later op de fiets te stappen. Een gemiddelde fietsdag beginnen we wel altijd met koffie en een goed ontbijt. We hebben zelf een benzine brandertje en kookspullen dus zijn onafhankelijk. De eerste uren fietsen zijn dan goed te doen, lekker muziekje/podcast op of nadenken over van alles en niets; mindfullness for free. Rond een uur of 12 is het eigenlijk al te heet om verder te fietsen dus zoeken in de middag de schaduw op. Helaas was het landschap tussen Chipata en Lusaka wat eentonig: veel dezelfde vegetatie en afgebrande bomen (om houtskool te maken). De kids onderweg begroetten je vrolijk met 10x HOWAJOE? Zelfs als je antwoord met ‘I am fine how are you’ krijgen we wederom een HOWAJOE terug. De betekenis howajoe is nog niet helemaal doorgedrongen in Zambia ;).

Ondanks de hitte geeft het fietsen veel voldoening en blijft het een fantastische manier van reizen. We fietsen zo’n 80-120km/dag dus redelijke afstanden maar hebben wel de tijd om alles in ons op te nemen. We hebben veel contact met de lokale bevolking: soms fietst er iemand een kwartier naast je of achter je (jaaa they know the drill) en slaat dan bij een dorpje weer af, leuk ongedwongen contact. Op de fiets zit je gewoon veel meer ‘in de omgeving’.

Drie leuke momenten: 


- 4 vrouwen op hoge leeftijd staan op een rij naar ons te zwaaien en slaan omstebeurt kruisjes voor ons. Prachtig gezicht. 

- Een Zambiaan van rond de 70 jaar sjeezt ons op een basic fiets (berg op nog wel!) voorbij: ‘I am on my way to Capetown, are you coming too?’ (we zijn duidelijk niet de enige met dat plan ;)).

- We fietsen langs een kerk, besluiten een kijkje te nemen en genieten vervolgens 30 minuten lang van een fantastisch gratis concert inclusief dans (blijkbaar vinden ze het normaal dat twee knalrode mzungu’s in strakke fietsbroekjes ook in de kerkbanken plaats nemen).

Dat soort kleine momenten op de fiets zijn onbetaalbaar en lastig over te brengen op mensen ‘thuis’, maar ze maken de fietsdagen heerlijk. We voelen ons overal heel erg welkom, de hartelijkheid en humor van de afrikanen is geweldig. We hebben ons overal veilig gevoeld en geen vervelende momenten gehad. Zelfs onze fiets kunnen we gerust ergens laten staan zonder dat er iets vanaf gestolen wordt.

Na 600 km fietsen in no-mans land voelde Lusaka een beetje als thuiskomen: een normaal toilet, lekker douchen en bovendien een supermarkt met lekker eten. Wat een luxe. Hier hebben we dan ook goed van genoten en ons opgeladen voor de volgende 500km naar Livingstone. Dit waren wederom fietsdagen van 80-110 km per dag maar wel met wat meer bewoonde steden tussendoor. Ook nog een nachtje gelogeerd op een luxe coffee farm waarbij we een huis met eigen kok hadden, de gastvrijheid van mensen is soms ongekend. Echt ongelooflijk, de Afrikaanse kok maakte heerlijke lasagna voor ons!


Na 6 dagen fietsen met wederom 100 nieuwe indrukken (te lang om in dit verhaal te passen) bereikten we eindelijk Livingstone: een plaats waar we erg naar uit hadden gekeken want vanuit hier kun je de Victoria Falls bezoeken. Dit hebben we gisteren dan ook gedaan en ondanks dat het momenteel droog seizoen is (dus minder water) was het ongelofelijk bijzonder. Die enorme kloven in het landschap en het water dat 100 meter naar beneden stort is echt indrukwekkend. Bovendien hebben we met een lokale gids bovenop de falls gestaan (dat is dus wel mogelijk in droogseizoen) en in een ‘waterbadje’ gezeten op het randje van de afgrond. ZO SCARY maar ook zo gaaf. Klinkt allemaal niet heel veilig, dat weten we, maar laten we maar zeggen dat “living on the edge” nu is afgevinkt. Bijkomend voordeel is dat we nu nog meer genieten van het koude biertje dat nu voor ons staat ;).

Vandaag hebben we ook de Zambezi getrotseerd met een boot: we hebben namelijk geraft! Zo gaaf. We hadden een mooi groepje mensen bij elkaar in de boot: onze Spaanse vriendin uit het hostel, een Engelsman beladen met gouden kettingen en bij de briefing vooraf kwam er een man (Frank) van eind 50 voorbij gerend die bedacht ook maar mee te gaan (hij had werkelijk geen idee waar hij aan begon haha). De dag begon met een duikje en een douche onder de victoria falls, gaaf om ze ook van beneden af te zien. Er was ook een dood nijlpaard aanwezig, per ongeluk van de waterval afgevallen (schijnt vaker te gebeuren, best luguber). Het raften was heel spectaculair, de versnellingen variëren tussen graad 1 tot 5 (6 is heftigste), dus genoeg adrenaline. Frank heeft de hele trip in de boot gezeten in plaats van op de rand, dus van zijn pedelkwaliteiten hebben we niet kunnen profiteren. We zijn 1 keer flink omgeslagen, scary, maar gelukkig zonder kleerscheuren de versnelling doorgekomen. Onderweg ook nog een krokodil gezien maar geen zorgen: die schijnen vegetarisch te zijn volgens onze raft-gidsen. Het was echt een fantastische dag en zeker een aanrader bij een bezoekje aan Zambia.



We hebben dus heerlijke dagen hier in Livingstone, goede combi van uitrusten en activiteiten. Morgen gaan we nog een dagje ontspannen waarna het weer tijd is om op de fiets te stappen. Nog 60km in Zambia en dan steken we de grens over naar Botswana voor een tripje naar Chobe National Park. Hierna fietsen we door naar Namibie en verlaten we voor ons gevoel dus ook het ‘echte Afrika’. Stiekem vinden we dat best wel jammer, we gaan de lieve en grappige afrikanen heel erg missen, maar we kijken ook heel erg uit naar de mooie landschappen van Namibie. 



Dat was ‘m weer voor vandaag, geniet van het zonnetje in NL, dan doen wij dat hier .

WIST U DATJES



- Frankrijk, Engeland en Noord-Ierland samen in Zambia passen

- Het echt heerlijk is om overal je fiets neer te kunnen zetten zonder dat je bang hoeft te zijn dat hij weggeknipt wordt door de gemeente
- Naar de kerk gaan in Afrika best heel leuk is
- We geen gemiddelde snelheid meer weten omdat onze km tellers het hebben begeven. Daardoor zijn we stuk minder met afstanden bezig en dat fietst best wel lekker.
- Podcasts heel leerzaam en een goed tijdverdrijf zijn 

- We onze fietsen net zo goed verzorgen als elkaar 

- We het samen ook nog steeds heel gezellig en fijn hebben
- chicken moment: uit de raftboot vallen, bovenop de vic falls staan, olifant naast de tent
- kippenvel moment: zonsondergang bij de Zambezi met de falls op de achtergrond, leeuw in het kamp

Stats: 3288 km| 2 lekke banden gehele reis | boeken gelezen: [Floor Tolk van Java; Help ik ben blank geworden; Dit zijn de namen; Sapiens; 1793; Long walk to Freedom Nelson Mandela; Hersenschimmen; Harry potter 1 en 2; Het geheime dagboek van Hendrik Groen] [Siem Labyrint der geesten, Nietschzes tranen, helaasheid der dingen; Het zijn net mensen]| boeken bezig: [Floor 21 lessen voor de 21e eeuw] [Siem het geluk van Limburg]



PS: je kunt je opgeven voor de mailinglijst dan krijg je een update per mail als we iets hebben geschreven :)