Een Afrikaans ritme – Nairobi (Kenia) tot Arusha (
Door: Floor & Siem
18 Juli 2018 | Tanzania, Arusha
Ondertussen zijn we bijna 2 weken op het Afrikaanse continent en op Siem’s (en Kaj’s) verjaardag (14 juli) aangekomen in Tanzania. Momenteel verblijven we in Arusha, een stad in het noorden van Tanzania en de uitvalsbasis voor safari tochten. We hebben ondertussen 290 km gefietst en houden een rustdag. Maar goed er is natuurlijk nog een hoop te vertellen over afgelopen twee weken.
Op dag van vertrek werden we uitgezwaaid door een comité bestaande uit family de Smet en pa&ma Bastiaansen. Na een prima vlucht van 12 uur met een wat krappe overstap stonden we netjes te wachten bij de bagageband maar er kwamen geen turkentassen of fietsen voorbij. Dat betekende dus een melding maken en een hotelkamer boeken in plaats van kamperen. Zoals de hostel/camping eigenaar terecht zei: AWA, Africa Wins Again. De 5 dagen in Nairobi stonden in het teken van onze bagage en fietsen terugvinden, de bagage ging vrij vlot maar voor de fietsen hebben we veel moeite moeten doen. Uiteindelijk de egyptair manager van Kenya opgezocht in city center en toen kwamen onze bikies eindelijk bij ons terecht. Dit alles was wel goed om in het Afrikaanse ritme te komen want alles gaat net wat langzamer en onhandiger dan wij gewend zijn. Maar we hebben leuke dagen gehad met een zwitsers stel dat al 13 maanden op pad is met een motor met zijspan, enkele voetbalwedstrijden in een typisch afrikaanse bar gezien en bijzondere Kenianen ontmoet, oa een Keniaan die ons tijdens een wandeling over crypto’s aansprak en hier niet meer over kon stoppen: het is maar wat voor gespreksonderwerp ze willen houden, het gesprek loopt wel door.
Maar we kwamen natuurlijk naar Afrika om te fietsen dus er was geen ontkomen meer aan: hup op de fiets de stad uit. Bijzonder om vanuit zo’n grote stad weg te fietsen en de dorpjes en mensen langzaamaan te zien veranderen. Steeds een beetje primitiever en steeds een beetje meer ‘Afrika’. Van werkelijk ieder persoon een Djambo (hallo), duimpje en/of een brede glimlach, dat is zo bijzonder. De mooiste uitspraak was toch wel: “Hey sweety, you’re on a bike”, gohhh….
De oversteek van Kenia naar Tanzania op dag 3 ging super soepel en moe maar voldaan bereikten we Longido (30 km over de grens). De Tanzanianen spreken duidelijk minder goed Engels dus ons Swahili moest toegepast worden (overigens nog wel in oefening), gelukkig gaat dat best aardig met een boekje Swahili for travelers uit 1990.
Longido ligt aan de voet van een berg en de dag na aankomst ontdekten we plotseling de Kilimanjaro, wat een machtige berg om te zien. In dit gedeelte van Tanzania woont met name het Masai volk, wat erg bijzonder is. Uitgerekte oorlellen, sieraden, autobanden als sandalen, rode doeken als kleding en ongelofelijke spillebenen. Overal zie je jonge kinderen achter de cattle (het vee) lopen, niet alle kinderen gaan naar school. We hebben een boma (huis van Masai gemaakt van hout en mest) bezocht en een wandeling de berg op gemaakt. E.e.a. geleerd over de Masai, bijvoorbeeld het poetsen van hun tanden met takken van een boom (ze hebben oprecht hele witte tanden), het prikken van gaatjes in de oren met een doorn en het slijpen van hun messen op de stenen. Toch zie je ook verwestering: ze dragen traditionele kleding maar hebben wel een mobiel. Ik denkt dat dit onoverkomelijk is rond de grote wegen en ook gezien het ingrijpen van de regering tegen circumcisie etc. Maar toch blijft het bijzonder om je tussen zo’n andere cultuur te begeven.
Vanuit Longido hebben we een schitterende 92 km gefietst naar Arusha. De eerste 40 km mount Meru (4500m) voor ons en aan onze linkerzijde mount Kilimanjaro (5895m). Het is zo fantastisch om die berg in volle glorie te zien in het Afrikaanse landschap, het is heel moeilijk te beschrijven hoe indrukwekkend dat beeld is. Ons eerste ‘wild’ (naast een struisvogel en poemba in Kenia) hebben we dood naast de weg aangetroffen, een zebra, meest waarschijnlijk aangereden door een truck gezien de verwonding. Gelukkig stonden de giraffen 2 km verderop nog rechtop, recht voor de kilimanjaro: schitterend. Terwijl wij de giraffen fotografeerden en zij ons bekeken passeerde er een busje met ander Muzungu’s (blanke mensen) die op hun beurt ons weer fotografeerden. Dus ook wij zijn een stukje wild in het Afrikaanse landschap.
Arusha ligt aan de voet van mount Meru dus de laatste 40km van de rit leidde ons door vruchtbaar landschap met veel groen, heel erg mooi. Op de fiets krijg je toch een andere indruk van een land dan in de auto: je ziet alles net wat beter en langer, geuren en kleuren blijven beter hangen en je hebt veel contact met de lokale bevolking. Even naast een Masai-fietser (met iets minder versnellingen) fietsen, een high five met een kind of een handdruk met de lokale boer. We genieten er onwijs van, maar het fietsen is ook zwaar. We hebben tot nu toe alleen nog maar gekampeerd wat heerlijk is en liggen dan ook vaak al om 20:00 in bed door de vermoeidheid. Het leven is lekker simpel zo en dat vinden we helemaal prima. Morgen vervolgen we onze tocht onder de Kilimanjaro langs. De hamvraag is al meerdere keren gesteld: gaan jullie hem op? Nee met allebei bekende knieklachten durven we dat niet aan, dus we fietsen langs de voet. Laten we maar zeggen dat het een reden is om terug te komen;). Voor nu: op naar Zanzibar!
Wisten jullie dat:
- Egyptair een fijne vliegtuigmaatschappij is, maar ook weer niet
- “this side up” niet wordt begrepen door de AirPort ground services
- Velotraum een ongelooflijk goed fietsmerk is. We zijn ambassadeur op persoonlijke titel
- Er best veel koude douches zijn (Kaj!)
- Er heel veel eenzame bomen zijn (Tessa!)
- Tegenwind erger is dan berg op fietsen
- Je niet moet laten misleiden door autosporen omdat heel masai op autobanden loopt
- je heel goed wordt in afstand inschatten (wat soms zwaar op je dak valt)
- de euforie na een fietsdag enorm groot is, vooral met een biertje!
- de Afrikanen het nu koud hebben (25 graden!) en dus mutsen handschoenen en dikke jassen aanhebben
- Geit tot nu toe het vreemdste is wat we gegeten hebben, dus dat valt mee
- Chapati’s hele lekkere Afrikaanse pannekoekjes zijn, vooral met suiker!
- Wij de tour ongelooflijk missen en vooral de avondetappe en vive le velo
- Het hier een uurtje later is, maar toch al om 8u naar bed gaan
- Kippenvel moment: met David Byrne “lazy” de grens bereiken tussen Kenia/ Tanzania
- Chicken moment: een gevecht met een 20 cm grote sprinkhaan moeten voeren in en rondom de tent
Stats: 292 km | 17hr23 | Avg: 16,81 kmh | 1 lekke band | boeken uit: nog geen (Floor 70% Tolk van Java, Siem 15% Labyrint der geesten) | Gewicht v fiets incl. bagage: amper op te tillen
Op dag van vertrek werden we uitgezwaaid door een comité bestaande uit family de Smet en pa&ma Bastiaansen. Na een prima vlucht van 12 uur met een wat krappe overstap stonden we netjes te wachten bij de bagageband maar er kwamen geen turkentassen of fietsen voorbij. Dat betekende dus een melding maken en een hotelkamer boeken in plaats van kamperen. Zoals de hostel/camping eigenaar terecht zei: AWA, Africa Wins Again. De 5 dagen in Nairobi stonden in het teken van onze bagage en fietsen terugvinden, de bagage ging vrij vlot maar voor de fietsen hebben we veel moeite moeten doen. Uiteindelijk de egyptair manager van Kenya opgezocht in city center en toen kwamen onze bikies eindelijk bij ons terecht. Dit alles was wel goed om in het Afrikaanse ritme te komen want alles gaat net wat langzamer en onhandiger dan wij gewend zijn. Maar we hebben leuke dagen gehad met een zwitsers stel dat al 13 maanden op pad is met een motor met zijspan, enkele voetbalwedstrijden in een typisch afrikaanse bar gezien en bijzondere Kenianen ontmoet, oa een Keniaan die ons tijdens een wandeling over crypto’s aansprak en hier niet meer over kon stoppen: het is maar wat voor gespreksonderwerp ze willen houden, het gesprek loopt wel door.
Maar we kwamen natuurlijk naar Afrika om te fietsen dus er was geen ontkomen meer aan: hup op de fiets de stad uit. Bijzonder om vanuit zo’n grote stad weg te fietsen en de dorpjes en mensen langzaamaan te zien veranderen. Steeds een beetje primitiever en steeds een beetje meer ‘Afrika’. Van werkelijk ieder persoon een Djambo (hallo), duimpje en/of een brede glimlach, dat is zo bijzonder. De mooiste uitspraak was toch wel: “Hey sweety, you’re on a bike”, gohhh….
De oversteek van Kenia naar Tanzania op dag 3 ging super soepel en moe maar voldaan bereikten we Longido (30 km over de grens). De Tanzanianen spreken duidelijk minder goed Engels dus ons Swahili moest toegepast worden (overigens nog wel in oefening), gelukkig gaat dat best aardig met een boekje Swahili for travelers uit 1990.
Longido ligt aan de voet van een berg en de dag na aankomst ontdekten we plotseling de Kilimanjaro, wat een machtige berg om te zien. In dit gedeelte van Tanzania woont met name het Masai volk, wat erg bijzonder is. Uitgerekte oorlellen, sieraden, autobanden als sandalen, rode doeken als kleding en ongelofelijke spillebenen. Overal zie je jonge kinderen achter de cattle (het vee) lopen, niet alle kinderen gaan naar school. We hebben een boma (huis van Masai gemaakt van hout en mest) bezocht en een wandeling de berg op gemaakt. E.e.a. geleerd over de Masai, bijvoorbeeld het poetsen van hun tanden met takken van een boom (ze hebben oprecht hele witte tanden), het prikken van gaatjes in de oren met een doorn en het slijpen van hun messen op de stenen. Toch zie je ook verwestering: ze dragen traditionele kleding maar hebben wel een mobiel. Ik denkt dat dit onoverkomelijk is rond de grote wegen en ook gezien het ingrijpen van de regering tegen circumcisie etc. Maar toch blijft het bijzonder om je tussen zo’n andere cultuur te begeven.
Vanuit Longido hebben we een schitterende 92 km gefietst naar Arusha. De eerste 40 km mount Meru (4500m) voor ons en aan onze linkerzijde mount Kilimanjaro (5895m). Het is zo fantastisch om die berg in volle glorie te zien in het Afrikaanse landschap, het is heel moeilijk te beschrijven hoe indrukwekkend dat beeld is. Ons eerste ‘wild’ (naast een struisvogel en poemba in Kenia) hebben we dood naast de weg aangetroffen, een zebra, meest waarschijnlijk aangereden door een truck gezien de verwonding. Gelukkig stonden de giraffen 2 km verderop nog rechtop, recht voor de kilimanjaro: schitterend. Terwijl wij de giraffen fotografeerden en zij ons bekeken passeerde er een busje met ander Muzungu’s (blanke mensen) die op hun beurt ons weer fotografeerden. Dus ook wij zijn een stukje wild in het Afrikaanse landschap.
Arusha ligt aan de voet van mount Meru dus de laatste 40km van de rit leidde ons door vruchtbaar landschap met veel groen, heel erg mooi. Op de fiets krijg je toch een andere indruk van een land dan in de auto: je ziet alles net wat beter en langer, geuren en kleuren blijven beter hangen en je hebt veel contact met de lokale bevolking. Even naast een Masai-fietser (met iets minder versnellingen) fietsen, een high five met een kind of een handdruk met de lokale boer. We genieten er onwijs van, maar het fietsen is ook zwaar. We hebben tot nu toe alleen nog maar gekampeerd wat heerlijk is en liggen dan ook vaak al om 20:00 in bed door de vermoeidheid. Het leven is lekker simpel zo en dat vinden we helemaal prima. Morgen vervolgen we onze tocht onder de Kilimanjaro langs. De hamvraag is al meerdere keren gesteld: gaan jullie hem op? Nee met allebei bekende knieklachten durven we dat niet aan, dus we fietsen langs de voet. Laten we maar zeggen dat het een reden is om terug te komen;). Voor nu: op naar Zanzibar!
Wisten jullie dat:
- Egyptair een fijne vliegtuigmaatschappij is, maar ook weer niet
- “this side up” niet wordt begrepen door de AirPort ground services
- Velotraum een ongelooflijk goed fietsmerk is. We zijn ambassadeur op persoonlijke titel
- Er best veel koude douches zijn (Kaj!)
- Er heel veel eenzame bomen zijn (Tessa!)
- Tegenwind erger is dan berg op fietsen
- Je niet moet laten misleiden door autosporen omdat heel masai op autobanden loopt
- je heel goed wordt in afstand inschatten (wat soms zwaar op je dak valt)
- de euforie na een fietsdag enorm groot is, vooral met een biertje!
- de Afrikanen het nu koud hebben (25 graden!) en dus mutsen handschoenen en dikke jassen aanhebben
- Geit tot nu toe het vreemdste is wat we gegeten hebben, dus dat valt mee
- Chapati’s hele lekkere Afrikaanse pannekoekjes zijn, vooral met suiker!
- Wij de tour ongelooflijk missen en vooral de avondetappe en vive le velo
- Het hier een uurtje later is, maar toch al om 8u naar bed gaan
- Kippenvel moment: met David Byrne “lazy” de grens bereiken tussen Kenia/ Tanzania
- Chicken moment: een gevecht met een 20 cm grote sprinkhaan moeten voeren in en rondom de tent
Stats: 292 km | 17hr23 | Avg: 16,81 kmh | 1 lekke band | boeken uit: nog geen (Floor 70% Tolk van Java, Siem 15% Labyrint der geesten) | Gewicht v fiets incl. bagage: amper op te tillen
-
18 Juli 2018 - 08:07
Simone Kortbeek:
Prachtig verhaal, fijn dat het zo goed gaat en jullie intens genieten. Ik kijk uit naar de volgende etappes. Groet Simonne
-
18 Juli 2018 - 12:36
Ad Van Dongen:
Beste Floor en Siem
Een mooi verslag van der eerste honderden fietskilometers. Ook een goede, foutloze schrijfstijl en prettig om te lezen. Op de computer gaat dat gemakkelijker dan op het mobieltje. Wellicht kunnen Cees of Lineke de computer van Nel weer eens paraat maken. Die Masaï roepen weer herinneringen op aan onze vakantie in Kenia zo'n 40 jaar geleden: lange mensen met grote oorbellen. Goede verdere reis gewenst; de tijd gaat snel
Opa Ad en oma Nel -
18 Juli 2018 - 15:23
Lineke:
Heerlijk om het verhaal te lezen. Ga zo door en geniet ervan, maar dat zal wel lukken.
Liefs Lineke -
19 Juli 2018 - 10:30
Jeroen:
Djambo lieverds
Toch maar een 'blog' gemaakt en ja, het is fijn om te lezen! Dan gaat jullie reis echt een beetje leven in ons hoofd. Het is jaloersmakend, jullie verhaal; iedere dag andere ervaringen opdoen en van de schoonheid genieten van de natuur en van de mensen. Gister was Mandela's 100ste geboortedag, dus er was een krantenartikel en een oude docu over hem op tv. Daarna heb ik zijn autobiografie opnieuw gepakt. Hij schrijft in het hoofdstuk over zijn jeugd , dat veel cultuur vanuit centraal Afrika naar het zuiden is afgezakt - alvorens de Britten kwamen. Hij beschrijft de hutten bijna hetzelfde als die jullie hebben gezien. Ik ga het boek verder lezen (pil!) want het is een mooie spiegel om over de kracht van Afrika te leren en alvast een fantastische voorbereiding op januari 2019
Dikke kus
peepz -
19 Juli 2018 - 12:37
Mieke Bastiaansen:
Hallo allebei, gezellig zo’n verslag uit een gedeeltelijk bekend Afrika. Er komen vanzelf beelden en geuren naar boven. Fijn dat het, behalve het fietsverhaal, goed gaat met jullie en dat jullie er plezier in hebben. Jullie zullen wel hele mooie foto’ s kunnen maken. Jullie gaan best snel of vergis ik me daarin? Veel groeten vanuit warm Tilburg en een plezierige vervolging van jullie stoere trip -
19 Juli 2018 - 16:34
Tessa:
Wat een fantastisch verhaal! Ik zie jullie helemaal voor me daar! Kan mij voorstellen dat jullie een intrigerende verschijning samen zijn daar -
19 Juli 2018 - 16:35
Tessa:
Ik kijk met smacht uit naar fotos van de eenzame bomen en jullie volgende verhaal! -
20 Juli 2018 - 12:15
Lisa Van Woersem:
Jaa lieverds wat een leuk en levendig verhaal! Zoo leuk om zo een beetje met jullie mee te leven! :)♡ -
22 Juli 2018 - 20:48
Stephanie:
Schatjes!
Wat een heerlijk verhaal. Ahhh word zo jaloers als ik al die mooie dingen lees en ben al weer bijna geneigd om op ticketjacht te gaan haha. Wat bijzonder om zo nauw in aanraking te komen met de Masai. En heerlijk he het leven op de fiets. Geniet van elk moment moppies!! XX
Ojaa en tegenwind is the worst he! -
24 Juli 2018 - 11:53
Ellen Van Velthoven:
Lieve Floor en Siem, mooi verhaal en dat moet heel bijzonder zijn zo op de fiets! Vandaag gaat de tour de Pyreneeen in, spannende rit voor Tom dumoulin. Veel plezier verder en succes met fietsen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
